...

Ο Τρελός

Ο Τρελός αποτελεί την πρώτη κάρτα της μεγάλης Αρκάνα. Η θέση που του αποδίδεται είναι η θέση 0. Βρίσκεται δηλαδή και εντός και εκτός. Από μαθηματική άποψη το μηδέν είναι ικανό για όλα: μπορεί είτε να αφήσει ανέπαφη μια ουσία (όταν προσθετεί) είτε όμως και να την αφανίσει (όταν πολλαπλασιαστεί). Συμβολίζει έτσι την δύναμη εκείνη που στηρίζει το όλο σύστημα, αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να βρίσκεται και εκτός αυτού. Ο Τρελός έχει μια προνομιακή σχέση με την πραγματικότητα στον βαθμό που χρησιμοποιώντας την παρεκλίνουσα «λογική» του, χλευάζει τις παραδεδομένες αντιλήψεις και γνώμες. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο αποτελεί και την δυνατότερη κάρτα της μεγάλης Αρκάνα. Αυτή την κάρτα που συνδέει την προφάνεια της καθημερινότητας με τις ανώτερες και μυστικότερες δυνάμεις που βρίσκονται πίσω της. Προκαλεί έτσι το πνεύμα να εγκαταλείψει την ασφάλειά του και να ανοιχθεί στον κόσμο της εμπειρίας.

Σε ένα άνοιγμα ταρώ, η εμφάνιση του Τρελού σε όρθια θέση συμβολίζει την πίστη στην δυνατότητα της πραγμάτωσης του απίθανου, πέρα από τις συμβάσεις της κοινής λογικής. Είναι το μήνυμα ότι πρέπει να ακολουθήσουμε την επιθυμία μας ακόμη και όταν οι συνθήκες μοιάζουν ασύμφορες για την πραγμάτωσή της. Σε ανάποδη θέση, αντίθετα, η ενέργεια του Τρελού εμφανίζεται μπλοκαρισμένη. Το μήνυμα εδώ είναι ότι βρισκόμαστε κλεισμένοι σε έναν φαύλο κύκλο σύγχυσης. Χρειαζόμαστε λοιπόν μια μεγαλύτερη δόση λογικής για να μη καταλήξουμε να δείχνουμε ανόητοι.

Ο Μάγος

Ο Μάγος κατέχει στην σειρά καρτών της μεγάλης Αρκάνα την θέση Ι. Πλέον, το ταξίδι στην εμπειρία έχει αρχίσει. Και στη βάση κάθε αρχής βρίσκεται η συγκρότηση της ατομικότητας. Σε αντίθεση με τον Τρελό μου διατηρεί μια μη αποφασίσημη θέση ανάμεσα σε συνειδητό και ασυνείδητο, ο Μάγος συμβολίζει την στιγμή εκείνη όπου οι ορέξεις και δυνάμεις του ασυνειδήτου τιθασεύονται προς χάρη των επιτεύξεων του Εγώ. Ο Μάγος συμβολίζει την στιγμή της συνειδητοποίησης της ανάγκης της χειροπιαστής έκφρασης της εσωτερικής δύναμης. Η ύπαρξή της δεν αρκεί, δεν λέει τίποτα, αν δεν μπορέσει να τεθεί απέναντι σε ένα αντικείμενο. Ο Μάγος συμβολίζει έτσι την ειδικά ανθρώπινη δυνατότητα παρεμβολής στην φυσική αλυσίδα. Περαιτέρω, ο Μάγος συνδέεται με τον θεό Ερμή και έλκει από αυτόν τον διφυή του χαρακτήρα: βρίσκεται μεν από την πλευρά της λογικής αλλά δύναται να την χρησιμοποιήσει και για λόγους εξαπάτησης. Το γεγονός δε πως ελέγχει τις απόκρυφες δυνάμεις δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζει την δύναμή τους.

Το άνοιγμα του Μάγου σε όρθια θέση δείχνει πως η πραγματοποίηση των σχεδίων μας είναι αφικτή, πως η στοχοθεσία και τα υπαρκτά μέσα βρίσκονται σε σχέση αρμονίας. Αντίθετα, η εμφάνιση του Μάγου σε ανάποδη θέση δείχνει έλλειψη συγχρονισμού ανάμεσα σε σκοπούς και μέσα. Μας καλεί σε μια επανεξάταση του προγραμματισμού μας και στην αναδιαμόρφωσή του. Μας δείχνει τέλος την ανάγκη να βάλουμε λίγη παραπάνω έμπνευση στη ζωή μας.

Η Αρχιέρεια

Η Αρχιέρεια αποτελεί την τρίτη κάρτα της μεγάλης Αρκάνα. Κατέχει την θέση ΙΙ και αποτελεί την πρώτη γυναικεία φιγούρα. Σε αντίθεση με τον Μάγο που συμβολίζει τον νεωτερισμό, η Αρχιέρεια συμβολίζει την παράδοση. Κάθεται, με την υπομονή και την ηρεμία της γνώσης των αιώνων που ξέρει να μην φοβάται από τις πρόσκαιρες αναταράξεις. Η Αρχιέρεια ως γυναίκα αποτελεί σύμβολο αυτού που κρύβει και αυτού που κρύβεται. Στην κάρτα αυτό δηλώνεται από την παρουσία του πέπλου. Ως σύμβολο θηλυκότητας μοιάζει μη την Σελήνη. Ξέρουμε πως βρίσκετε συνεχώς εκεί αλλά μεταβάλλεται. Μέρα με τη μέρα παρουσιάζει ένα διαφορετικό πρόσωπο και πάντα κρατάει μιαν όψη για τον εαυτό της. Στεκόμενη ανάμεσα στην παθητικότητα και την ενέργεια, ανάμεσα στην ανώτερη σοφία και την ανθρώπιμη εμπειρία, η Αρχιέρεια μας υπενθυμίζει ότι η υπερβολική έμφαση στην ατομικότητα, δεν είναι πάντα ο σωστός τρόπος να πορεύεται κανείς.

Σε ένα άνοιγμα της μεγάλης Αρκάνας, όταν η Αρχιέρεια εμφανιστεί σε όρθια θέση μας καλεί να αναλογιστούμε αυτό που πιθανότατα έχουμε ξεχάσει μέσα στην τύρβη της καθημερινότητας: την πνευματικότητα. Μας καλεί σε μια καταβύθιση στο ασυνείδητό μας όχι για να πάψουμε να απολαμβανούμε αλλά για να καταστήσουμε αυτή την απόλαυση πιο βαθιά και ουσιώδης. Η εμφάνιση, αντίθετα, της Αρχιέρειας σε ανάποδη θέση, μας λέει πως ήρθε η ώρα να τελειώσει η ατέρμονη περισυλλογή και να τεθούν χειροπιαστοί στόχοι.

Η Αυτοκράτειρα

Με την Αυτοκράτειρα ολοκληρώνεται η πρώτη τριάδα καρτών της μεγάλης Αρκάνα (ο Τρελός, ως μηδέν, δεν ανήκει σε καμία τριάδα). Η θέση ΙΙΙ, πέραν του ότι αποτελεί το άθροισμα των δύο προηγούμενων, συνιστά και τη διαλεκτική τους ολοκλήρωση. Με την Αυτοκράτειρα λοιπόν η δημιοργική δύναμη του Μάγου και η διαίσθηση της Αρχιέρειας αίρονται σε ένα ανώτερο επίπεδο: αυτό της υλικής υποστασιοποίησής τους. Η αρσενική και η θηλυκή ενέργεια βρίσκονται εδώ σε ισσοροπία. Περαιτέρω, η θέση ΙΙΙ παραπέμπει στην μορφή του τριγώνου. Το τρίγωνο, ως γνωστόν, αποτελεί το πρώτο απτό σχήμα με υλική ύπαρξη. Παιρνούμε έτσι οριστικά στον κόσμο της ύλης και των προσφορών της. Γι’ αυτό και η μορφή διαμέσου της οποίας γίνεται αυτό είναι θηλυκή: για να μας θυμίζει την φύση. Όπως όμως η φύση κρύβει και σκορεινές πλευρές, έτσι και η Αυτοκράτειρα συμβολίζει πέρα από την μητρότητα και τη συντροφικότητα και την ζήλια και την απιστία.

Σε ένα άνοιγμα της μεγάλης Αρκάνα, η όρθια εμφάνιση της κάρτας της Αυτοκράτειρας συμβολίζει το πάθος και την απόλαυση της ζωής στην πλήρη απλότητά της. Συχνά αυτό μπορεί να αναγνωσθεί ως εγκυμοσύνη, ως κύηση, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Αντίθετα, ανάποδη εμφάνιση της Αυτοκράτειρας δείχνει μπλοκάρισμα στην ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί και ως δισταγμός στην εμπλοκή σε κάποια σχέση και σίγουρα μας καλεί σε αναστοχασμό των προτεραιοτήτων και των επιλογών μας.

Ο Αυτοκράτορας

Ο Αυτοκράτορας συνεχίζει την διαδικασία συγκεκριμενοποίησης των εννοιών που εκφράζει η μεγάλη Αρκάνα. Από τον συναισθηματικό - θηλυκό κόσμο της Αυτοκράτειρας περνούμε τώρα στον αρσενικό κόσμο της λογικής. Σε επίπεδο ασύνειδης κοινωνικής ιστορίας –μη ξεχνάμε πως τα ταρώ συμπυκνώνουν και κωδικοποιούν μια μακραίωνη παράδοση- το πέρασμα από την Αυτοκράτειρα στον Αυτοκράτορα συμβολίζει το πέρασμα από τη μητριαρχία στην πατριαρχία. Η κοινωνική οργάνωση αποκτά μ’ αυτόν τα χαρακτηριστικά της ευταξίας. Δεν είναι τυχαίο που κατέχει την θέση IV. Πέρα από τις μυστικιστικές συνδηλώσεις του αριθμού (τέσσερα σημεία του ορίζοντα, τέσσερις εποχές), εδώ σχηματοποιείται το σχήμα του τετραγώνου. Το τετράγωνο δηλώνει τάξη, συμμετρία, ορθολογικότητα. Ταυτόχρονα η θέση IV δηλώνει το άνοιγμα ενός νέου κύκλου (αν προστεθούν οι αριθμοί από το ένα μέχρι το τέσσερα δίνουν άθροισμα δέκα). Σ’ αυτόν τον νέο κύκλο εξακολουθεί να ελοχεύει η απειλή του κακού: η απόλυτη τάξη μπορεί εύκολα να διολισθίσει στον ολοκληρωτισμό, όπως πολλές φορές έχει διδάξει η ιστορία.

Σε ένα άνοιγμα της μεγάλης Αρκάνα, η εμφάνιση του Αυτοκράτορα σε όρθια θέση δείχνει ισχυρή δόση αυτοπειθαρχίας. Σηματοδοτεί άτομα με σαφώς ορισμένους στόχους που έχει το πάθος αλλά και τη σύνεση να τους πραγματώσει μέσα από μια σειρά μεθοδικών κινήσεων. Η εμφάνιση, αντίθετα, του Αυτοκράτορα σε ανάποδη θέση δηλώνει σοβαρή έλλειψη αποφασιστικότητας. Ο φόβος της δράσης και η παθητικότητα κυριαρχούν. Στον ερωτικό τομέα αναζητείται συνήθως ένας ισχυρός σύντροφος.

Ο Ιεροφάντης

Όπως ο Αυτοκράτορας αποτελεί την εκκοσμικευμένη μορφή της Αυτοκράτειρας, έτσι και ο Ιεροφάντης συνιστά μια κοσμική μεταστοιχείωση της Αρχιέρειας. Στην σειρά της μεγάλης Αρκάνα κατέχει την θέση V. Το πέντε είναι συνυφασμένο ως αριθμός με την ιδιαίτερη ποιότητα του ανθρώπου ως ύπαρξης που υπερβαίνει την φύση. Το πέντε, λοιπόν, συμβολίζει το πνεύμα, το νου, δηλαδή το στοιχείο που προστίθεται στα τέσσερα φυσικά (βερό, φωτιά, αέρα και γη). Με τον Ιεροφάντη περνάμε από την παγανιστική της Αρχιέρειας στην οργανωμένη λατρεία που είναι η θρησκεία. Ο Ιεροφάντης αποτελεί έτσι την καταγεγραμμένη θρησκευτικότητα, το δόγμα. Δεν στέκεται τυχαία πλάι στον Αυτοκράτορα: όπως η μορφή του Επισκόπου στο σκάκι (που κακώς αποδίδουμε στα ελληνικά ως «Αξιωματικό») έτσι και ο Ιεροφάντης προσφέρει το ιδεολογικό στήριγμα στην κοσμική εξουσία. Ταυτόχρονα ο ρόλος του είναι παιδευτικός. Συμβολίζει τον παιδαγωγό που έχει ανάγκη ο Αυοκράτορας για να μορφώσει τους υπηκόους του. Βέβαια, αυτή η διαδικαία επιμόρφωσης περνά μέσα από την πειθαρχία, που ο Ιεροφάντης ως αυθεντία απαιτεί από εμάς. Πριν εξεγερθούμε από αυτή την διαπίστωση, ας έχουμε υπόψη τον Νίτσε, που απαιτούσε από το πνεύμα, πριν να γίνει λιοντάρι, να περάσει από τη φάση της καμήλας.

Η όρθια εμφάνιση του Ιεροφάντη συμβολίζει την αναγκαιότητα να υποταχθούμε στην παράδοση και να υπακούσουμε στους κανόνες εκείνους που θα αποτελέσουν την σκέπη των πράξεών μας. Ανάποδη εμφάνιση, αντίθετα, μας καλεί να φανούμε πρωτότυποι. Να δοκιμάσουμε μια επαναστατική λύση στα προβλήματά μας, ακόμη και αν κινδυνεύσουμε να χαθούμε.

Οι Εραστές

Με τους Εραστές ολοκληρώνεται η δεύτερα τριάδα της μεγάλης Αρκάνα, η τριάδα της εκκοσμίκευσης. Πλάι στην εγκαθίδρυση της κοσμικής εξουσίας (Αυτοκράτορας), πλάι στην ανάγκη πνευματικής επιμόρφωσης (Ιεροφάντης), τοποθετείται η βαθμίδα της ιδιωτικότητας, ο έρωτας. Έτσι, μία συμβολική ανάγνωση της θέσης των Εραστών ως κάρτας ολοκλήρωσης της τριάδας, θα μπορούσε να τονίσει την αναγκαιότητα της αναπαραγωγής. Έτσι, το φυσικό επιστρέφει σε μια ανώτερη βαθμίδα, ως σωματικό και πνευματικό ταυτόχρονα: η σεξουαλικότητα στα πλαίσια του κοινωνικού ελέγχου. Την ίδια στιγμή, όμως, οι Εραστές είναι η πρώτη κάρτα όπου δεν κυριαρχεί ένα πρόσωπο. Έχουμε, άρα, μία ακόμη πρόοδο στην εξέλιξη της αυτοσυνείδησης με τον τονισμό της αναγκαιότητας του άλλου για τον προσδιορισμό της δικής μας ταυτότητας. Αυτόν τον άλλο προϋπέθεταν και ο Αυτοκράτορας και ο Ιεροφάντης -πλην όμως αφηρημένα. Εδώ στην θέση έξι (ο πρώτος τέλειος αριθμός, καθώς ισούται με το άθροισμα των διαιρετών του) αυτή η ενότητα του ίδιου με το άλλο αποκτά την συγκεκριμένη της μορφή.

Η εμφάνιση της κάρτας των Εραστών σε όρθια θέση δηλώνει ισορροπία της αρσενικής και θηλυκής πλευράς του εαυτού μας, άρα και ετοιμότητα για την λήψη κάποιας σοβαρής απόφασης. Οπότε μας καλεί να αναλογιστούμε σε ποιόν τομέα της ζωής μας θα πρέπει να γίνει αυτό. Ανάποδη εμφάνιση της κάρτας σημαίνει ανωριμότητα. Δεν έχουμε κατακτήσει ακόμα τον βαθμό εκείνο συνειδητότητας που απαιτείται για να βάλουμε τη ζωή μας σε μία σειρά.

Το Αρμα

Με την κάρτα του Άρματος εγκαινιάζεται μία νέα τριάδα καρτών της μεγάλης Αρκάνα. Μέχρι και τους Εραστές έχουμε δει το πνεύμα να εκπίπτει από τη μακάρια κατάστασή του, να εκκοσμικεύεται και να αποκτά αυτοσυνειδησία. Πλέον είναι η ώρα να αρχίσει την πορεία του στον κόσμο. Η κάρτα του Άρματος κατέχει την έβδομη θέση. Το εφτά από την μια αποτελεί το άθροισμα του τρία και του τέσσερα, δηλώνει δηλαδή την σύμπτυξη της ενέργειας της Αυτοκράτειρας και του Αυτοκράτειρα. Από την άλλη είναι σύμβολο της κοσμικής σοφίας: επτά είναι οι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού πλανήτες, το περίγραμμα του αισθητού κόσμου. Η πορεία του Άρματος προς τα εμπρός είναι αποφασιστική, σχεδόν θρασεία. Το πνεύμα για πρώτη φορά αποκτά γνώση της δύναμής του και είναι αποφασισμένο να την επιβάλλει. Ρίχνεται στο ταξίδι, όμοιο με τον Οδυσσέα, με την ανυπομονησία του τέλους. Στάση, φυσικά, παράτολμη και ανώριμη, καθώς οι δυσκολίες της διαδρομής ούτε καν γίνονται αισθητές. Διόλου τυχαία η συμμετρική κάρτα του Άρματος είναι ο Θάνατος, το τέλος του ταξιδιού -πλην όμως με την αρνητική του έννοια. Εδώ, αντίθετα, βρισκόμαστε στην θετικότητα στην πλέον καθαρή της εκδοχή.

Η εμφάνιση της κάρτας του Άρματος σε όρθια θέση δηλώνει ύπαρξη αποφασιστικότητας και ισχυρής θέλησης. Θα πρέπει, ωστόσο, να σωθεί προσοχή ώστε αυτή να μην εκτραπεί σε κακώς εννοούμενο εγωισμό. Αντίθετα, η εμφάνιση του Άρματος σε ανάποδη θέση δηλώνει αντιφατική κατάσταση. Οι αλληλοσυγκρουόμενες δυνάμεις δεν βρίσκουν ισορροπία και η αναποφασιστικότητα κρατά το άτομο τελματωμένο σε μια νοσηρή υφιστάμενη κατάσταση.

Η Δικαιοσύνη

Οι κάρτες της Δικαιοσύνης και της Δύναμης είναι οι μοναδικές στην μεγάλη Αρκάνα των οποίων η θέση είναι αμφισβητήσιμη. Πολλοί θεωρούν πως στην θέση οκτώ θα έπρεπε να βρίσκεται η δύναμη, ώστε να στηρίζεται η αντιστοιχία ταρώ και ζωδίων (η θέση οκτώ των ταρώ θα αντιστοιχούσε έτσι στον Λέοντα και, άρα, στη δύναμη). Λόγοι εσωτερικής συνοχής των ταρώ, όμως, επιβάλλουν, κατά τη γνώμη μου, να παραμείνει στη θέση οκτώ η Δικαιοσύνη. Είδαμε πριν το Άρμα να εφορμά σε μια ξέφρενη πορεία αυτοπεποίθησης. Σύντομα ωστόσο θα διαπιστωθεί πως η πορεία αυτή θα πρέπει να μετριαστεί ώστε να αποφευθεί μια γενικευμένη σύγκρουση όλων ενανίον όλων. Η Δικαιοσύνη προσφέρει αυτή τη λύση. Ταυτόχρονα, με τη Δικαιοσύνη εγκαινιάζεται η δεύτερη επτάδα των καρτών της μεγάλης Αρκάνα. Με την δεύτερη επτάδα το πνεύμα καλείται πλέον να εξισσοροπήσει τις αντιθέσεις εκείνες που έως τώρα κάλυπτε με το πρόσχημα της ανωριμότητας. Η Δικαιοσύνη καλεί έτσι για πρώτη φορά σε θαραλλέα αποτίμηση και κρίση –πλην όμως ακόμα σε πρώιμο επίπεδο.

Η εμφάνιση της Δικαιοσύνης σε όρθια θέση δείχνει αφενός πως η δικαιοσύνη αργά ή γρήγορα θα αποδωθεί, στις προσωπικές υποθέσεις που μας ταλαιπωρούν. Ταυτόχρονα μας καλεί να αναλάβουμε τις συνέπειες των πράξεων μας. Η εμφάνιση της κάρτας σε ανάποδη θέση δείχνει έλλειψη ισορροπίας και ελεικρίνειας στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε πως με το να κατηγορούμε συνεχώς τους άλλους, απέχουμε πολύ τόσο από την οικοδόμηση σταθερών σχέσεων όσο και από την ευτυχία.

Ο Ερημίτης

Βρισκόμαστε πλέον λίγο πριν την ολοκλήρωση του πρώτου μισού του ταξιδειού του πνεύματος στη μεγάλη Αρκάνα. Με τον Ερημίτη, κάρτα που ολοκληρώνει την Τρίτη τριάδα των καρτών, καλούμαστε να κάνουμε ένα βήμα αναδίπλωσης και να αναλογιστούμε την έως τώρα πορεία. Από την υλικότητα της Αυτοκράτειρας και την είσοδο της θεσμικότητας με τον Αυτοκράτορα, από τον κόσμο των ενστίκτων των Εραστών και την εξισσορόπηση της Δικαιοσύνης, έχει διανυθεί ήδη το μέγιστο της ατομικής πορείας του πνεύματος. Τώρα, στη θέση 9, τελευταίου μονοψήφιου αριθμού, το πνεύμα στρέφεται και πάλι εντός για να απολαύσει μια εσωτερικότητα που έχει διαμεσολαβηθεί από τον κόσμο. Εδώ κάθε εξουσία απουσιάζει. Βρισκόμαστε στο πεδίο της θεμελιωμένης πια ιδιωτικότητας. Στο πεδίο του ζωτικού χώρου που όλοι έχουμε ανάγκη να αποτραβηχθούμε ώστε να ξαναβγούμε ανασυνταγμένοι στον κοινωνικό κόσμο. Κάθε ελεύθερη κοινωνία έχει εξάλλου ανάγκη την ομαλή, ελεύθερη και απρόσκοπτη ανάπτυξη της ατομικότητας.

Το άνοιγμα της κάρτας του Ερημίτη σε όρθια θέση μας καλεί σε περισυλλογή και απομόνωση. Συμβολίζει την ανάγκη να αποτραβηχτούμε από την τύρβη της καθημερινότητας και να επανακαλύψουμε την εσωτερική συνάφεια με τα πράγματα. Σε ανάποδη θέση, αντίθετα, ο Ερημίτης μας καλεί να λήξουμε την περίοδο της περισυλλογής και να ανοιχτούμε και πάλι προς τον κόσμο, προς την εμπειρία, προς το άλλο που θα πλουτίσει την ύπαρξή μας με τη διαφορετικότητα. Εξάλλου, μόνος του ποτέ κανείς δεν κατάφερε τίποτα.

Ο Τροχός της τύχης

Ο Τροχός της τύχης βρίσκεται στην θέση δέκα των καρτών της μεγάλης Αρκάνα, στη μέση δηλαδή. Με το δέκα, το πνεύμα βρίσκεται για πρώτη φορά, στην πλήρη άνθησή του ως εγώ, αντιμέτωπο με το μηδέν. Ο Τροχός της τύχης αντιπροσωπεύει ακριβώς την σύμπτωση αυτών που φαίνονται ως άκρως αντίθετα: της αυτοσυνειδησίας –η οποία θεωρεί ότι στηρίζεται στην ελεύθερη βούλησή της- και της αντικειμενικής πραγματικότητας –που δρα ντετερμινιστικά. Το πνεύμα βρίσκεται εδώ αντιμέτωπο με την γνώση της ταύτισης του είναι με το μηδέν: συνειδητοποιεί ότι η αλυσίδα των πράξεών του συνιστά έναν ατέρμονα κύκλο δόμησης και αποδόμησης. Συνειδητοποιεί, επίσης, πως η υπερβολική ταύτιση με τον ένα ή τον άλλο πόλο συνιστά είτε καθαρό δογματισμό (πίστη στην υπερβολική δύναμή του) είτε μοιρολατρία (άρνηση της ατομικής του ευθύνης και εγκατάλειψη στις τυφλές δυνάμεις της φύσης). Έτσι, από εδώ και πέρα, αν θέλει να προχωρήσει την πορεία προς τα εμπρός θα πρέπει να κοιτάξει και πάλι τα μεγάλα μεταφυσικά προβλήματα της ύπαρξης, να μετριάσει δηλαδή τον εγωισμό της θετικότητάς του.

Η όρθια εμφάνιση της κάρτας του Τροχού της τύχης σε ένα άνοιγμα σηματοδοτεί την παρουσία αλλαγών στην ζωή μας, αλλαγών που μας υπερβαίνουν. Μας καλεί με αυτόν τον τρόπο να τις αποδεχτούμε χωρίς να αναλωνόμαστε σε μάταιες προσπάθειες ανατροπής τους. Εμφάνιση του Τροχού της τύχης σε ανάποδη θέση σηματοδοτεί την εμφάνιση αρνητικών αλλαγών, οι οποίες θα πρέπει να προσληφθούν ως συντελεσμένες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας για να τον επόμενο γύρο του παιχνιδιού.

Η Δύναμη

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, σε πολλές αναγνώσεις των ταρώ η Δύναμη κατέχει την θέση της Δικαιοσύνης. Ωστόσο, σύμφωνα και με την πλέον παραδοσιακή ανάγνωση, αυτή θα πρέπει να τοποθετηθεί εδώ, δηλαδή στην αρχή του δεύτερου κύκλου της περιπέτειας του πνεύματος στον κόσμο. Η συμμετρική κάρτα της Δύναμης στον πρώτο κύκλο είναι αυτή του Ερημίτη. Και εδώ έχουμε μια αναμέτρηση με την εσωτερική μας φύση, όπως αντιπροσωπεύεται από τα βαθύτερα ένστικτά μας. Πλέον όμως το πνεύμα είναι ικανό να τα τιθασεύσει με τόλμη και αποτελεσματικότητα. Βρισκόμαστε στο στάδιο εκείνο, το οποίο η ψυχανάλυση ονομάζει μετουσίωση: το πνεύμα δέχεται να εγκαταλείψει ένα –έστω και σημαντικό- μερίδιο απόλαυσης στο παρόν ώστε να πετύχει τους στόχους που θα του προσφέρουν ασφαλέστερη απόλαυση στο μέλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή η διαδικασία συμβολίζεται με την μορφή μιας γυναίκας που τιθασεύει ένα άγριο ζώο, συνδέοντας έτσι τα ταρώ με προαιώνιους μύθους και παραμύθια. Η γυναίκα ως σύμβολο του ενστίκτου είναι αυτή που το κατανικά.

Όρθια εμφάνιση της κάρτας της Δύναμης είναι ένδειξη δυνατού και θαρραλέου χαρακτήρα που δεν άγεται και φέρεται από τα πάθη του ούτε φοβάται να αναγνωρίσει και να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του με ψυχραιμία και σταθερότητα. Αντίθετα, ανάποδη εμφάνιση της κάρτας σηματοδοτεί την κυριάρχηση της προσωπικότητας από τα πάθη της ψυχής. Ο άνθρωπος είναι φοβισμένος, χωρίς σιγουριά στον εαυτό του, δέσμιος της εσωτερικής φύσης του.

Ο Κρεμασμένος

Με τον Κρεμασμένο ξεκινά το τμήμα εκείνο του ταξιδιού του πνεύματος που αφορά στη βαθύτερη βύθιση στον εαυτό. Μετά το αποκορύφωμα της επιβολής επί της φύσης του (που συνιστούσε η προηγούμενη κάρτα της Δύναμης), έρχεται η στιγμή της αυτοταπείνωσης. Για να ανέβεις ψηλά, θα πρέπει πρώτα να πέσεις, λένε και το πνεύμα το γνωρίζει αυτό καλά. Ενδεδυμένο και πάλι τα ρούχα του Τρελού, με τα οποία άρχισε το ταξίδι, είναι έτοιμο να απαρνηθεί προς το παρόν τις υλικές κατακτήσεις του (τα νομίσματα που πέφτουν απ’ τις τσέπες του) ώστε να κερδίσει ακόμη κάτι σε αυτογνωσία. Παρά την άβολη στάση στην οποία έχει περιέλθει, το ίδιο δεν αισθάνεται ηττημένο. Ας γυρίσουμε για του λόγου το αληθές την κάρτα ανάποδα: τότε θα δούμε το πνεύμα να απολαμβάνει έναν τρελό χορό. Για άλλη μια φορά, τα ταρώ μας αποκαλύπτουν τον μαγικό κόσμο της διαλεκτικής των αντιθέτων: άνοδος και πτώση, κυριαρχία και υποτέλεια αποκαλύπτουν την αλληλεξάρτηση ανάμεσα σε φύση και πνεύμα, υποκείμενο και αντικειμενική πραγματικότητα.

Η εμφάνιση της κάρτας του Κρεμασμένου σε όρθια θέση δηλώνει την αναγκαιότητα της απόσυρσης από τον κόσμο της δράσης. Ο εγωισμός και η κοινωνική αποδοχή θα πρέπει να θυσιαστούν στο βωμό μιας καθαρόαιμης γνωριμίας με τον βαθύτερο εαυτό. Αντίθετα, ανάποδη εμφάνιση της κάρτας δηλώνει μη ετοιμότητα για το ταξίδι αυτογνωσίας. Η γνώμη των άλλων μας καθορίζει ακόμη σε τέτοιο βαθμό που δεν τολμούμε να τη θυσιάσουμε.

Ο Θάνατος

Μετά την ολοκλήρωση που έχει επέλθει με την ολοκλήρωση της πρώτης δωδεκάδας των αριθμημένων καρτών της μεγάλης Αρκάνα, έρχεται η στιγμή αυτού που θεωρείται ως η λιγότερο τυχερή συνάντηση, του Θανάτου. Η κάρτα βρίσκεται στην συμμετρική θέση του Άρματος: ενώ εκεί το πνεύμα ριχνόταν με αυτοπεποίθηση προς τα εμπρός, εδώ καλείται να δοκιμάσει την ισχυρότερη έως τώρα δοκιμασία του: να αντικρίσει κατάματα την ανυπαρξία. Ήδη από την προηγούμενη κάρτα έχει μπει σε μια τέτοια ρότα. Τώρα όμως είναι που καλείται να ολοκληρώσει αυτή τη διαδρομή. Ας δούμε όμως την αισιόδοξη πλευρά: σε κάθε τελετή μύησης, η πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαράθεση με το ριζικώς Άλλο αποτελεί την προϋπόθεση της διάβασης σε μια αναβαθμισμένη μορφή εαυτού. Έτσι, η εξοικείωση με τον κύκλο της φθοράς είναι η απαραίτητη προπαίδεια για την κατάκτηση της αφθαρσίας. Στον ίδιο δρόμο με τον Οδυσσέα, τον Ιησού και τον ήρωα της Θείας Κωμωδίας, το πνεύμα χρωστάει στην γνώση ένα πέρασμα από τον Άδη.

Η εμφάνιση της κάρτας του Θανάτου σε όρθια θέση καταδεικνύει πως ένα κομμάτι της προηγούμενης ζωής μας θα πρέπει να θεωρηθεί νεκρό. Θα πρέπει λοιπόν να αποδεχθούμε αυτό το τέλος ώστε να συνεχίσουμε σε νέα βάση, και όχι να μένουμε καθηλωμένει σε μια εποχή «σαπίλας». Αντίθετα, η εμφάνιση του Θανάτου σε ανάποδη θέση, δηλώνει την προσκόλληση μας σε μια κατάσταση και την αδυναμία μας να προχωρήσουμε: εγωισμός, φόβος ή κάτι άλλο εμποδίχουν το ταξίδι μας προς την πνευματική αναμόρφωση.

Η Εγκράτεια

Με την κάρτα της Εγκράτειας, η οποία και κατέχει την δέκατη τέταρτη θέση στην μεγάλη Αρκάνα, ολοκληρώνεται και η δεύτερη επτάδα των φιγούρων. Μέχρις εδώ έχει γίνει σαφές στο πνεύμα πως θα πρέπει να υπερβεί τις αντιθέσεις που το συγκροτούν, για να καταφέρει να φτάσει στο τέρμα της πορείας του. Με την προηγούμενη κάρτα, αυτή του Θανάτου, η συνειδητοποίηση αυτή άγγιξε τα ύψιστα όριά της: η προηγούμενη ζωή ενταφιάστηκε και ο δρόμος προς την αναμόρφωση άνοιξε. Με την Εγκράτεια, ο δρόμος αρχίζει να φαίνεται: η ήρεμη μορφή της κάρτας ισσοροπεί μειλίχια ανάμεσα στα αντικρουόμενα στοιχεία: τον αετό της φωτιάς και τον κύκνο του νερού. Οι δυνάμεις, που τα ζώα και τα στοιχεία αντιπροσωπεύουν, δεν αντιμετωπίζονται ως παραπληρωματικά αλλά ως συμπληρωματικά: έχει γίνει βάθια επίγνωση αυτό που έμοιαζε απλώς γνώρισμο στο ένστικτο.

Σε ένα άνοιγμα καρτών ταρώ η εμφάνιση της μορφής της Εγκράτειας σε όρθια θέση μας καλεί να ανασύρουμε τον μετριοπαθή εαυτό μας στην επιφάνεια και να χαλιναγωγήσουμε όσο πιο αποφασιστικά γίνεται τα υφέρποντα χαρακτηρολογικά πάθη μας. Η αντιφατική ύπαρξή μας είναι ώρα να βρει τον δρόμο της. Αντίθετα, όταν η κάρτα εμφανιστεί σε ανάποδη θέση θα πρέπει να λάβουμε το μήνυμα της απώλειας της ισορροπίας. Η ζωή μοιάζει με ένα συνονθύλευμα λίθων, πλίνθων, κέραμων ατάκτως ερριμένων. Ο έλεγχος απουσιάζει και αν δεν επανευρεθεί τάχιστα η ανοησία θα κυριαρχήσει και ο βίος θα σπαταληθεί.

Ο Διάβολος

Με την δέκατη πέμπτη κάρτα των ταρώ αρχίζει η τελική ευθεία του ταξιδιού του πνεύματος. Με σχετική μας όμως κατάπληξη συναντάμε εδώ τον Διάβολο. Δίκαια θα αναρωτιόταν κανείς για μια τέτοια τοποθέτηση. Ο αναγνώστης, όμως, που είναι εξοικειωμένος με την λογική της φιλοσοφίας των ταρώ, θα καταλάβει.Θα καταλάβει πως το πνεύμα, αν θέλει να φτάσει στο τέρμα νικητής, θα πρέπει να περάσει μέσα από την ολοκληρωτική δοκιμασία των αξιών του. Θα πρέπει να αφεθεί στη δυνατότητα της εξαπάτησης από έναν πονηρό αντίπαλο (ο Διάβολος δεν μας δείχνει την δύναμή του αλλά την κρυβεί πίσω από ένα παραπέτασμα αδεξιότητας, ώστε να τον υποτιμήσουμε) για να δώσει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον τελικό θρίαμβο. Έτσι, ο Διάβολος θα προσπαθήσει να δελεάσει το πνεύμα την φαντασμαγορικότερη επίδειξη των υλικών αγαθών. Και το πνεύμα θα δεχθεί να τα γευτεί μόνο και μόνο για να συνεχίσει πλήρες (χωρίς καμία έλλειψη, άρα χωρίς καμία ανεκπλήρωτη επιθυμία, που θα ήταν επικίνδυνη για το μέλλον).

Σε ένα άνοιγμα ταρώ η εμφάνιση του Διαβόλου σε όρθια θέση δείχνει πως παραμένουμε δέσμιοι των υλικών αγαθών. Παρά τις όποιες προσπάθειες ξανακυλούμε εύκολα σε έναν φαύλο κύκλο ανούσιων απολαύσεων. Αντίθετα, εμφάνιση του Διαβόλου σε ανάποδη θέση δηλώνει πως το άτομο έχει πια βαρεθεί την μίζερη καθημερινότητά του και είναι έτοιμο να την αλλάξει. Βέβαια, η έξοδος από αυτή παραμένει εξαιρετικά δύσκολη αλλά δεν είναι ακατόρθωτη.

Ο Πύργος

Στην δέκατη έκτη θέση των καρτών της μεγάλης Αρκάνα βρίσκεται ο Πύργος. Το πνεύμα, αφού στην προηγούμενη κάρτα, έχει δοκιμαστεί από την πονηρή εφευρετικότητα του Διαβόλου, βιώνει εδώ της συνέπειες της πλάνης. Ο Πύργος συμβολίζει την απόσταση από τη στερεότητα της Γης που συνεπάγεεται η πρόσδεση στην αλαζονεία. Η ιδέα ότι επειδή ένα μεγάλο κομμάτι του δρόμου έχει διανυθεί, τότε μπορούμε και να θεωρούμε τους εαυτούς μας κυρίους του κόσμου, πρέπει να υπερβαθεί. Γι’ αυτό και η παρέμβαση αυτού που θεωρούσαμε υπερβαμένο είναι καταιγιστική: ένας κερευνός πέφτει στον Πύργο και ρίχνει και πάλι τον Άνθρωπο από την κορυφή του στο έδαφος. Η πτώση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως τιμωρία αλλά ως ένα ακόμη μάθημα. Μάθημα αυτογνωσίας που αν διδαχθεί σωστά θα καταστήσει το πνεύμα ικανό να πλησιάσει ακόμη κοντύτερα στο τέλος της διαδρομής.

Η εμφάνιση, σε άνοιγμα ταρώ, της κάρτας του Πύργου σε όρθια θέση δηλώνει ξαφνική και απρόσμενη αλλαγή. Η κάρτα θεωρείται «κακή» αφού ως άνθρωποι έχουμε μάθει να φοβόμαστε τις αλλαγές και να τις ταυτίζουμε με επιδείνωση. Ωστόσο, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας πως πολλές φορές απαιτείται ένα ξεκαθαρισμά. Η εμφάνιση της κάρτας σε ανάποδη θέση δηλώνει ήπια και ελέγξιμη αλλαγή. Ο κίνδυνος, όμως, είναι η αλλαγή αυτή να μην φτάσει τη ριζικότητα που πιθανώς απαιτεί η κατάσταση, με αποτέλεσμα να μην επέλθει η πρόοδος αλλά να παραμείνουμε στάσιμοι.

Τo Αστέρι

Έχουμε φτάσει πλέον στην δέκατη έβδομη κάρτα της μεγάλης Αρκάνα, όπου καί συναντούμε τό Αστέρι. Μετά την ορμητική δράση που συναντήσαμε στον Πύργο, το τοπίο μεταβάλλεται. Η κάρτα του Αστεριού είναι γεμάτη ηρεμία. Η γυναίκα που καταλαμβάνει τη θέση της ανθρώπινης μορφής στην κάρτα, γονατίζει δίπλα σε μια λίμνη νερού, υπό το φως του Αστεριού. Η γυναίκα είναι γυμνή, σύμβολο της απεμπόλισης από το πνεύμα κάθε περιττού ψιμιθιώματος που θα επηρέαζε την πορεία του ταξιδιού. Η επανασυμφιλίωση με τη φύση δεν θα μπορούσε να δηλωθεί με πιο ξεκάθαρο τρόπο. Δεν είναι τυχαίο που η κάρτα του Αστεριού παρομοιάζεται με το ζώδιο του Υδροχόου: και στις δύο περιπτώσεις νέοι ορίζοντες ανοίγονται, με τη μεσολάβηση ωστόσο μιας προαιώνιας σοφίας. Τόσο η μυστηριακή φύση του νερού (σύμβολο της ψυχής και του συνείδητου) όσο και η μορφή του Άστρου του ίδιου: το Άστρο, οδοδείκτης πνευματικών πορειών (βλ. άστρο της Βηθλεεέμ) με ένα φως που έρχεται από το παρελθόν (ως γνωστόν λόγω της τεράστιας απόστασης των άστρων, το φως τους αντιπροσωπεύει την κατάστασή τους εκατομύρρια χρόνια πριν).

Η εμφάνιση του Αστεριού σε όρθια θέση δείχνει αισιόδοξη έκβαση των πραγμάτων, αρκεί να εμπιστευτούμε την γνώση και την πείρα της παράδοσης. Αντίθετα, ανάποδη εμφάνιση της κάρτας δείχνει αδυναμία εξόδου από την στενή, καθημερινή μας οπτική. Απαιτείται διεύρυνση των εναισθητικών μας δεξιοτήτων, ειδάλλως θα μείνουμε παγιδευμένοι σ’ έναν κόσμο ειδώλων.

Η Σελήνη

Στην δέκατη όγδοη θέση των καρτών της μεγάλης Αρκάνα βρίσκεται η Σελήνη. Ο αναγνώστης θα θυμάται πως είχαμε αναφερθεί και πάλι στη Σελήνη (ως σύμβολο) στην κάρτα της Αρχιέρειας. Δεν είναι τυχαίο πως αυτή συνιστά την συμμετρική κάρτα της Σελήνης. Και εκεί έχουμε να κάνουμε με τις αρχέγονες και άλογες δυνάμεις του ασυνειδήτου. Εκεί, όμως, έπρεπε να ξεφύγουμε από την αμεσότητά τους ώστε να ανοιχτούμε στην εμπειρία. Τώρα θα πρέπει να ακολουθήσουμε την αντίστροφη κίνηση. Είδαμε πως η εμπειρία οδήγησε το πνεύμα στην οίηση, την ύβρη και την τιμωρία της πτώσης από τον Πύργο. Έτσι, η επιστροφή στις ρίζες είναι απαραίτητη ώστε να ξαναμπορέσουμε να αντικρίσουμε την εμπειρία υπό μη υλιστική μορφή. Το πνεύμα, λοιπόν, αφού έφτασε στο νερό (στην προηγούμενη κάρτα, αυτήν του Αστεριού) θα πρέπει και να κολυμπήσει στον βυθό. Να αντικρίσει εκεί τα υπολείματα των φόβων του και να αναμετρηθεί μια και καλή μαζί τους.

Σε ένα ανοιγμά των καρτών ταρώ της μεγάλης Αρκάνα, η εμφάνιση της Σελήνης σε όρθια θέση δείχνει πως η στιγμή της τοποθέτησης της στυγνής λογικής θέασης του κόσμου έχει έλθει. Είμαστε έτοιμοι να τείνουμε εύηκοα ώτα στο ασυνείδητό μας ώστε να αντιμετωπίσουμε τα σκοτεινά σημεία της ζωής μας. Αντίθετα, η εμφάνιση της κάρτας σε ανάποδη θέση δείχνει πως δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε το ένστικτό μας. Από τη μια, αυτό μας προστατεύει από το να υποκύψουμε σε ψευδαισθήσεις. Από την άλλη, όμως, ίσως ποτέ να μην μπορέσουμε να αγγίξουμε μια πληρέστερη πραγματικότητα.

Ο Ήλιος

Στην δέκατη ένατη κάρτα της μεγάλης Αρκάνα συναντάμε τον Ήλιο. Πρωταγωνιστές στην κάρτα είναι δύο παιδιά που χορεύουν αμέριμνα υπό το φως των ακτίνων του. Το πνεύμα μετά από τόσες περιπέτειες πλησιάζει προς το τέλος της διαδρομής του έχοντας αναγεννηθεί. Όπως εύστοχα έχει περιγράψει ο γερμανός φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε, το πνεύμα αφού μεταμορωθεί σε καμήλα (κουβαλώντας το βάρος των προλήψεων της προηγούμενης γενιάς) και γίνει λιοντάρι (επαναστατώντας ενάντια σ’ αυτές τις προλήψεις) καταλήγει ως παιδί. Καταλήγει δηλαδή σε μια νέα συνειδητότητα που το οδηγεί στην επαναθεμελίωση όλων των υπαρκτών αξιών. Αυτός ο νέος δρόμος έχει πια την έγκριση του πλέον κυρίαρχου από τα ουράνια σώματα. Η αλαζονεία έχει κατανηκιθεί και ο άνθρωπος μπορεί πλέον να νιώσει τις ακτίνες του Ήλιου όχι ως κάψιμο αλλά ως ζεστασιά. Η κατακτημένη ισορροπία και αρμονία δηλώνονται από την κυκλικότητα: κυκλικότητα του χορού αλλά και της κίνησης του φωτοδότη στον ουράνιο θόλο.

Η εμφάνιση της κάρτας του Ήλιου σε όρθια θέση, σε ένα άνοιγμα καρτών ταρώ, δείχνει ευδαιμονία και ευτυχία. Οτιδήποτε μας απασχολεί πρόκειται να πάει καλά, καθώς όλα βρίσκονται στη θέση που τους αρμόζει. Βρισκόμαστε στην κατάλληλη στιγμή για να απολαύσουμε τις χαρές της ζωής. Αντίθετα, άνοιγμα του Ήλιου σε ανάποδη θέση δηλώνει ύπαρξη εμποδίων που μας εμποδίζει να γευτούμε την μακαριότητα του φωτεινού άστρου. Η πορεία μας συναντά προσκόμματα καθώς κάτι τι την κρατάει σε προηγούμενο στάδιο ανάπτυξης.

Η Κρίση

Στην εικοστή -και προτελευταία- κάρτα της μεγάλης Αρκάνα συναντάμε την Κρίση. Αφού το πνεύμα αποφάσισε να κατέλθει στον κόσμο της εμπειρίας και να διεκδικήσει μιαν ανώτερη συνειδητότητα (από την άμεση ύπαρξη που απολάμβανε μακάρια πλην εκτός κόσμου), πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Μέχρι και πριν από λίγες κάρτες, βίωσε πολλαπλά χτυπήματα στον εγωισμό του: κρεμάστηκε ανάποδα, θανατώθηκε, έπεσε από τον Πύργο των υλικών απολαύσεων. Παρ’ όλα αυτά δεν σταμάτησε την προσπάθεια του και τώρα βρίσκεται μιαν ανάσα από την τελική διακαίωση: εκεί που στο τέλος της πρώτης δεκάδας βρισκόταν έρμαιο στις ορέξεις του τροχού της τύχης, τώρα διαβαίνει τον ποτάμο της νέας ζωής. Από πάνω του ηχεί η σάλπιγγα της κρίσης, η σάλπιγγα που αναγγέλει το τέρμα. Το πέρασμα αυτό, ωστόσο, δεν διαγράφει με μιας τα προβλήματα. Αντίοθετα, όσο ψηλότερα ανεβαίνει κανείς, τόσο και πολλαπλασιάζονται οι απαιτήσεις. Πολλαπλασιάζονται όμως ταυτόχρονα και οι δεξιότητες για να ανταποκριθεί κανείς ορθώς σε αυτές.

Άνοιγμα της κάρτας της Κρίσης σε όρθια θέση μας καλεί να ακούσουμε την εσωτερική μας φωνή - κριτή και να ανταποκριθούμε στις πραγματικές απαιτήσεις της ζωής μας. Το ανώριμο πηγαίνε - έλα από εδώ και από εκεί θα πρέπει να τερματιστεί. Αντίθετα, άνοιγμα της κάρτας σε ανάποδη θέση δηλώνει πως δεν είμαστε προς το παρόν έτοιμοι να ανταποκριθούμε στο κάλεσμα της ωριμότητας. Επιστρατεύουμε με ρητορική δεινότητα επιχειρήματα επί επιχειρημάτων για να μην ξεβολευτούμε από τη συνήθειά μας.

Ο Κόσμος

Στην εικοστή πρώτη και τελευταία κάρτα της μεγάλης Αρκάνα βρίσκεται ο Κόσμος. Στο τέρμα του ταξιδιού που άρχιεσε με τον Μάγο βρίσκεται η στιγμή της ταυτότητας αυτών που ξεκίνησαν ως αντίθετα: της ανώτερης σοφίας και της γήινης ύπαρξης. Το πνεύμα μέσα από τις περιπέτειές του, που τις χαρακτήριζε ο υπερτονισμός είτε του ενός είτε του άλλου στοιχείου, έχει κατακήσει εδώ τη στιγμή της ισορροπίας. Η πάλη των αντιθέτων έχει βρει εδώ το σημείο της ενότητας. Ενότητας όμως δυναμικής, όπως δηλώνεται από το γεγονός ότι η κεντρική, ανδρόγυνη, φιγούρα που κοσμεί την κάρτα χορεύει. Στο μεγάλο μεσημέρι της ύπαρξης, εκεί που η μεταστοιχείωση των αξιών έχει ολοκληρωθεί, μόνον η κίνηση διασφαλίζει την συνέχεια της πορείας. Διότι το τέλος δεν σημαίνει και τέρμα. Ο ζωοδότης Τρελός, σημείο μηδέν, προσωποποίηση της κίνησης, είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να εισχωρήσει και να ξαναδώσει στην όλη διαδικασία ένα νέο ξεκίνημα. Σ’αυτό όμως το πνεύμα δεν έχει πλέον τίποτα να φοβηθεί, εφόσον, φυσικά, δεν λησμονήσει την απόλυτη επίγνωση που του προσφέρει ο Κόσμος.

Σε ένα άνοιγμα των θριάμβων της μεγάλης Αρκάνα η εμφάνιση του Κόσμου σε όρθια θέση δηλώνει την επίτευξη ενός τεθειμένου στόχου. Είμαστε πλήρεις, ικανοποιημένοι και επιτυχημένοι. Θα πρέπει ωστόσο να μην επαναπαυόμαστε αλλά να είμαστε έτοιμοι να επαναθέσουμε τους στόχους μας. Εμφάνιση της κάρτας σε ανάποδη θέση δηλώνει θετική μεν ενέργεια, η οποία ωστόσο χρειάζεται μια ώθηση ώστε να εκδιπλωθεί πλήρως.

Συνοπτικά:

Επιμέλεια: Χρήστος Νάτσης