Οι κάρτες ταρώ παρουσιάζουν ποικιλία, ανάλογα με την εποχή και την χρήση. Εδώ, μας ενδιαφέρει η εσωτεριστική διάστασή τους. Στην χρήση ταρώ για εσωτεριστικούς λόγους χρησιμοποιούνται 78 κάρτες χωρισμένες σε δύο υποομάδες: την μικρή και την μεγάλη Αρκάνα. Το σύνολο των καρτών θα πρέπει να το σκεφτόμαστε ως την εικονογραφημένη σύνοψη μιας, πέραν των λέξεων, παγκόσμιας και καθολικής φιλοσοφίας και κοσμολογίας. Η δομή του έξω όμως αντιπροσωπεύει και στη δομή του μέσα. Έτσι, η άλλη όψη αυτού είναι η αντιμετώπιση των ταρώ ως ενός χάρτη του ανθρώπινου ψυχισμού. Έτσι, οι διάφορες κάρτες, με την πολλαπλότητα και την εναλλαγή τους συμβολίζουν τις αντιφατικές και αλληλοσυγκρουόμενες συναισθηματικές καταστάσεις που ρέουν στο ασυνείδητο του ανθρώπου.

Η δομική σύμπτωση εξωτερικής κοσμο-φιλοσοφίας και εσωτερικών ψυχογενών δυνάμεων, εξηγεί και την μαντική φύση των ταρώ: η προσπάθεια που γίνεται αποσκοπεί στην κατάδειξη, πρώτα και κύρια, αυτής της σύμπτωσης, και, έπειτα, στον πιο συγκεκριμένο προσδιορισμό της. Τα ταρώ ακολουθούν έτσι μια τρόπον τινά θεραπευτική πρακτική, προσπαθώντας να άρουν τον τοίχο που το κάθε άτομο έχει τοποθετήσει ανάμεσα στην ψυχή του και τον κόσμο, εμποδίζοντάς το να δει την συνάφεια των πραγμάτων. Η πρακτική αυτή αντιπροσωπεύει μια εναισθητική αντίληψη της πραγματικότητας, που υπερβαίνει τους δογματισμούς της εργαλειακής λογικής. Δεν είναι τυχαία εξάλλου η εμφάνιση των ταρώ την ίδια περίοδο που αυτή η λογική, μέσω της νεωτερικότητας, αρχίζει να επεκτείνεται για να περιορίσει την ανθρώπινη εμπειρία σε ένα στενό πλαίσιο. Αυτό το πλαίσιο προσπαθούν να διευρύνον τα ταρώ, μέσω μιας εμπειρίας που μπορεί να χαρακτηριστεί αφελής, υπό την έννοια που είναι αφελής ο έρωτας ή ένα παιδί: με την έννοια δηλαδή μιας αδιαμεσολάβητης σύμπτωσης με τον κόσμο.

Τα ταρώ αντλούν από μια μακραίωνη φιλοσοφική παράδοση, στη βάση δύο κυρίως εννοιών: της ανάμνησης και του αντικειμενικού τυχαίου. Η έννοια της ανάμνησης μας είναι γνωστή από τον Πλάτωνα. Ο άνθρωπος έχει τη γνώση μέσα του. Χρειάζεται μόνο μια διαδικασία επανεύρεσής της, άρσης της λήθης στην οποία έχει περιέσει. Η έννοια του αντικειμενικού τυχαίου βασίζεται στην κοσμική αρμονία που διέπει τα πράγματα. Το συμπτωματικό ενέχει μέσα του την αναγκαιότητα της συμ-παρουσίας του. Αυτήν την συμ-παρουσία προσπαθεί ένα άνοιγμα ταρώ να ανιχνεύσει.

Ας δούμε τώρα πώς λειτουργούν αυτές οι θεωρητικές αρχές. Ο λόγος που προχωράμε σ’ ένα άνοιγμα καρτών του ταρώ είναι η ύπαρξη ενός προσωπικού ερωτήματος. Δεν ανοίγουμε τα ταρώ γενικά και αόριστα αλλά στη βάση μιας συγκεκριμένης επιθυμίας. Για να δωθεί απάντηση στο ερώτημα προϋποτίθενται μερικά πράγματα. Κατ’ αρχάς θα πρέπει να υπάρχει μια ατμόσφαιρα κατάνυξης, είτε μέσω κάποιων κεριών που καίνε είτε μέσω της απαγγελίας μιας προσευχής. Θα πρέπει δηλαδή αυτός που ερωτά να βρεθεί στην ψυχική διάθεση της πίστης, ώστε να αναπτυχθεί η επικοινωνία με τις κάρτες. Διότι τα ταρώ επιστρέφουν ό,τι τους δώσεις. Έτσι, αν λείπει η σοβαρότητα, μη σοβαρή θα είναι και η απάντηση των καρτών.

Η απάντηση των ταρώ εξαρτάται από το εκάστοτε ενεργειακό πλέγμα που αναπτύσσεται κατά το άνοιγμα. Αυτό σημαίνει πως είναι άσκοπο να «παίζουμε» με τα ταρώ, πραγματοποιώντας διαδοχικά ανοίγματα με το ίδιο ερώτημα. Η διαφορά της ενεργειακής δυναμικής θα μας οδηγήσει σε συγκεχυμένες απαντήσεις, απόρροια της αμφιβολίας μας. Για να πετύχουμε ευνοϊκές συνθήκες θα πρέπει να προσερχόμαστε στα ταρώ εν πλήρει συνειδήσει: να είμαστε νηφάλιοι, συγκεντρωμένοι και ει δυνατόν να έχουμε καθαρίσει το νου μας από σκέψεις. Προσοχή θα πρέπει να δίδεται και στον τρόπο με τον οποίο ανοίγουν οι κάρτες: όρθια στάση δηλώνει ύπαρξη της αντίστοιχης ενέργειας, ανάποδη στάση απουσία. Η δε απάντηση των καρτών δεν απαιτεί από εμάς τίποτα: παραμένουμε άτομα με ελεύθερη βούληση. Οπότε εναπόκειται σε εμάς και μόνο το αν θα λάβουμε υπόψη μας αυτά που μάθαμε ή όχι. Ταυτόχρονα θα πρέπει να ξέρουμε πως η εφαρμογή της γνώσης που αποκομίζουμε από τα ταρώ είναι αποτελεσματική στο πλαίσιο μιας διαδικασίας ερμηνείας και επανερμηνείας της προσωπικής μας εμπειρίας. Η γνώση των ταρώ συνιστά μια ανοιχτή διαδικασία γεμάτη απαιτήσεις εγρήγορσης και όχι έναν τυφλοσούρτη.

Επιμέλεια: Χρήστος Νάτσης